Ζωή: Μια "ακροδεξιά" παγιδευμένη στο σώμα μιας "αριστερής"

Είναι η πρώτη φορά που απ' αυτό το Blog, ασχολείται με μια προσωπικότητα της της πολιτικής ζωής. Αυτή η προσωπικότητα όμως έχει κάποια στοιχεία τα οποία μπερδεύουν τις έννοιες των λέξεων και των ιδεολογιών. Γι' αυτό και οι παρακάτω σκέψεις..

Πρόκειται για μια προσωπικότητα που ενώ διακατέχεται από μια "αριστερή" ιδεολογία κάνει τους ακροδεξιούς να αισθάνονται άβολα αφού έχει καταφέρει να τους αρπάξει κάθε κοινό τους ιστορικό γνώρισμα. Από την υπεροψία μέχρι την ψυχολογία της ανωτερότητας, το άτομο αυτό έχει περιβάλει τις δήθεν επαναστατικές του απόψεις με έναν φασιστικό κλοιό συμπεριφοράς, λόγου και δημόσιας εικόνας.

Πασχίζει να αποδείξει σε όλους ότι πρόκειται για ένα βαθιά συμπλεγματικό άτομο το οποίο αδυνατεί να καλύψει την φασίζουσα συμπεριφορά του, κάτω από τον μανδύα του "επαναστάτη". Ένα άτομο που είναι λες και το ανάγκασαν να μεγαλώσει σε μια αριστερή οικογένεια και να αποκτήσει αριστερές πεποιθήσεις που ποτέ δεν του ταίριαξαν.

Παράλληλα, δεν είναι τυχαίο ότι το άτομο αυτό λατρεύεται από αρκετούς φασίστες της Χρυσής Αυγής. Εκτός από τους φασίστες όμως λατρεύεται και από κάποιους άλλους συμπολίτες μας ανεξάρτητα από ιδεολογικούς χώρους. Λατρεύεται όμως με την ίδια λογική που κάποιοι άλλοι λατρεύουν τον Κασιδιάρη και την συνομοταξία του.

Με την λογική της συμπάθειας σε ένα πίτμπουλ της πολιτικής Ζωής που τρομάζει τους αντιπάλους και δημιουργεί πανικό σε φίλους και εχθρούς.

Υ.Γ. Το κείμενο αυτό ΔΕΝ αναφέρεται στις ιδεολογικές αποψείς του ατόμου. Αντιθέτως έχουν να κάνουν με μια ανάλυση του ψυχολογικού του προφίλ.

Ο φασίστας της γειτονιάς μας

Ο φασίστας της γειτονιάς μας αρχικά δεν δηλώνει ποτέ "φασίστας".

Από μικρός, φοβόταν τους ξένους που ήταν στο σχολείο του και στράφηκε σε κάποιον "δυνατό" ελληνάρα που θα τον βοηθούσε. Στην πορεία έμαθε για τον εθνικισμό και τον Μέγα Αλέξανδρο, για τους προγόνους του και την ελληνική στρατιωτική δύναμη που "είναι από τις καλύτερες στον κόσμο".

Έχει ένα χρόνιο εμμονικό μίσος για τους Αλβανούς "που κάποια στιγμή θα σου την φέρουν" αλλά και τους μαύρους "που είναι ξένοι προς τον πολιτισμό μας". Κοιτάει στραβά τους Πακιστανούς στα φανάρια αλλά σίγουρα θα προσλάμβανε έναν να δουλεύει στην επιχείρησή του για 2 ευρώ την ώρα. Αρκεί φυσικά να είναι σε μια κουζίνα και να πλένει πιάτα για "να μην φαίνεται" και "χαλάει το image του μαγαζιού."

Δεν δηλώνει ποτέ ναζιστής αλλά ενδόμυχα επιθυμεί ένα "ελληνικό ράιχ" που θα προστατέψει αυτόν και τους όμοιούς του απέναντι σε φανταστικούς "εισβολείς". Με τον καιρό συνήθισε να υπερασπίζεται και τον Χίτλερ κρατώντας ίσες αποστάσεις ανάμεσα στον φασισμό και τον κομμουνισμό.

Είναι ο συνομωσιολόγος και ρατσιστής του χωριού. Ο θαμώνες των καφενείων που στρογγυλοκάθεται σε μια καρέκλα και ουρλιάζει για τους ξένους που "μας παίρνουν τις δουλειές". Είναι θρασύς και δεν εγκαταλείπει εύκολα τις ιδέες του που εξάλλου περιορίζονται σε Χρυσαυγίτικα συνθήματα και εθνικίστικες φανφάρες.

Είναι ο νέος τύπου του φασίστα που δεν φοράει στολή και μπότες ούτε κρατάει όπλο. Δεν πολεμάει ούτε σκοτώνει αλλά μετατρέπει μέρα με τη μέρα τις γειτονιές σε μικρό στρατόπεδο της δολοφονικής ιδεολογίας του.