Περι ''κολλήματος'' ο λόγος..

Αν υπάρχουν κάποιοι χαρακτηρισμοί με τους οποίους με στολίζουν τον τελευταίο καιρό, φίλοι και ''φίλοι'' είναι ότι είμαι κολλημένος-πρόβατο κ.α.. Το αντικείμενο των κατηγοριών μπορείτε εύκολα να το ανακαλύψετε αν με ξέρετε προσωπικά ή αν απλά κοιτάξετε την φωτογραφία του άρθρου. Αλήθεια όμως, είσαι πρόβατο όταν στηρίζεις και αγαπάς κάτι, όταν δεν πέφτεις στην παγίδα εύκολων χαρακτηρισμών και αφορισμών στην πρώτη δυσκολία; Όταν μια μουσική έχει γίνει μετά από χρόνια η καλύτερη σου παρέα; Όταν επιμένεις να κρατάς μια στίγμη ως την απόλυτη προσωπική σου αλήθεια; Το γιατρικό σου. Και αλήθεια, πως κάποιοι επιλέγουν να εκφασιστούν προσωρινά απλά για να κράξουν κάτι που τους χαλάει την ευκολία. Πως επιλέγουν να διαλύσουν όμορφες στιγμές, τραγούδια, σκέψεις και ατέλειωτα ξενύχτια για να νοιώσουν για μια στιγμή ''υπεράνω''; Είναι δυνατόν να ξεπερνάνε έτσι απλά το ''κόλλημα'' και να προχωράνε στο επόμενο. Σαν τα έφηβα κοριτσάκια που αλλάζουν στύλ ανάλογα την εποχή, την μόδα, την παρέα και τον γκόμενο. Και τέλος είναι δυνατόν να ταυτίζουνε όσα όμορφα έχουν ζήσει με μια αρνητική -κατ' αυτούς- αντίδραση από έναν άνθρωπο;
Πάρτε τα λόγια κάποιου λοιπόν, που κάποιοι από σας, λατρεύετε να μισείτε..

''Ο φόβος γιορτάζει όταν βλέπει τους ανήμπορους να ζητάνε βοήθεια απ’ τους επίσης ανήμπορους. Ο τρελλός όμως δε φοβάται, σε νοιάζεται γι’ αυτο σε βρίζει, σε πονάει γι αυτό μοιράζεται τις παλαβωμάρες του, δε τον νοιάζει ο θάνατος ούτε η εικόνα του γι αυτό σου διηγείται για τη ζωή και για τα όμορφα που δεν θ’ αντικρύσει ποτέ. Δεν είναι λεύτερος ο τρελλός, τον έχετε αλυσοδέσει στα θέλω σας και τον σέρνετε μαζί σας στα πιο μισητά και βρώμικα σας. Λεύτεροι είσαστε εσείς, ψηφίζετε, κρίνετε, υπάρχετε,κι όλα όσα νομίζετε ότι σας συμβαίνουν. Αμοιροι γείτονες από τα χέρια σας έχουν πεθάνει πολλοί τρελλοί σ’ αυτό τον τόπο, εγώ θα το κάνω πανηγυρικά κι αλήτικα όχι περίπου αλήτικα όπως ξέρετε αλλά ξενομερίτικά.''

''Παιδολατρεία''

Αυτήν την λέξη την λέξη την πρωτοάκουσα από τον George Carlin. Πέθανε ο καημένος και η λέξη του στην Ελλάδα αποκτά άλλο νόημα. Στην Ελλάδα της αποχαύνωσης από την κρίση λοιπόν, τα παιδιά γίνονται όπλο επίτευξης πολιτικών στόχων και αστείων λαικίστικων επιχειρημάτων. Την ίδια στιγμή που η ανεργία στους νέους φτάνει το 60%, οι πανελλήνιες γίνονται το άγιο δισκοπότηρο που όπως και να 'χει δεν πρέπει να διαταραχθεί η λειτουργία τους. Οι καθηγητές, οφείλουν να σκύψουν το κεφάλι για να μπορούν τα περήφανα ελληνικά τέκνα να οδηγηθούν με ηρεμία, στον καιάδα της ανεργίας και της εργασιακής εκμετάλευσης. Επίσης, το γεγονός πως η κυβέρνηση έβαλε στο τραπέζι το συγκεκριμένο μέτρο εν μέσω πανελληνίων είναι σαφέστατα τυχαίο. Εξ' άλλου ο ίδιος ο Άδωνις είπε ότι μία απεργία οδήγησε στην καθυστέρηση των παννελαδικών της εποχής του και ο ίδιος έχασε την σχολή που ήθελε για 1 μόριο. ΄Ολοι θέλουν να πείσουν τους υποψηφίους ανέργους ότι οι εξετάσεις είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή τους. Μετά θα τους πούν ότι το πιο σημαντικό είναι η σχολή τους. Το μεταπτυχιακό τους, η πρώτη τους δουλειά. Θα γίνουν γρήγορα 30αρηδες πτυχιούχοι άνεργοι και σε λίγα χρόνια θα προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά τους ότι οι Πανελλήνιες είναι το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή τους. Θα τα ρίξουν στην αρένα και κάποιος θα βγεί νικητής, οι άλλοι; Μάλλον δεν προσπάθησαν αρκετά. Ή τους έφαγε η απεργία.